Բազմամյա խոտաբույս Է, պատկանում է շնամեռուկազգիների ընտանիքին: Արմատը հորիզոնական է, հարակից պարանանման արմատներով: Ամուլ ցողունները պառկած են, ունեն 60սմ երկարություն, իսկ ծաղիկներն ուղղաձիգ են: Տերևները հակադիր են դասավորված, կարճ կոթուններով են, էլիպսաձև, ամբողջական եզրերով: Բաժակը հնգամաս է, մանր, կանաչ, հիմքում` միակցված: Պսակը հնգաթերթ է, կապույտ, կեսը նեղ, խողովակաձև, վերևում` բացված: Առէջները՝ հինգն են: Վարսանդը առաջանում է երկու պսակաթերթերից, վերևում` առանձին երկու սերմնարանով: Պտուղը երկարավուն է, պարունակում է բազմաթիվ սերմեր: Ծաղկում է գարնան վերջին:
Քիմիական բաղադրությունը: Կուսածաղիկը պարունակում է մոտ 20% ալկալոիդներ, որոնցից ամենագլխավորը վինկամինն է: Բույսի մեջ կա նաև դառը նյութեր:
Օգտագործման եղանակը: Բժշկության մեջ օգտագործել են կուսածաղկի տերևները: Ռուսական բժշկության մեջ կուսածաղիկն օգտագործել են առաջին և երկրորդ աստիճանի զարկերակային բարձր ճնշումը բուժելու համար: Բուլղարական բժշկության մեջ կուսածաղիկն օգտագործել են զարկերակային բարձր ճնշումը, լուծը, քթային արյունահոսությունը, մաշկային ցաները բուժելու համար: Հայկական բժշկության մեջ կուսածաղիկն օգտագործել են բերանի խոռոչի բորբոքումների, լնդախտի, ներքին արյունահոսությունների, մաշկային ցաների, զարկերակային արյան բարձր ճնշման, մաշկային քորի բուժման համար: 20 գ կուսածաղկի տերևներն աղալ, վրան ավելացնել 300 մլ ջուր, 20 րոպե եռացնել, քամել և օրը 3 անգամ 100-ական գ խմել` արյան ճնշման բարձրացման (հատկապես ուղեղային ձևի ժամանակ) արյունային լուծի բուժման համար: Այդ նույն պատրաստուկով կարելի է ողողել բերանի խոռոչը` զանազան բորբոքումների և լնդախտի բուժման համար:
