Բազմամյա խոտաբույս է, պատկանում է ջղախոտազգիների ընտանիքին: Կարճ, հաստ տերևները նստած են արմատավզիկի վրա, տերևները ձվաձև են, 3-7 ջղերով, մերկ:
Ծաղկացողունը լինում է մեկ կամ մի քանի հատ, 15-30 սմ բարձրությամբ, նուրբ-ակոսավոր: Ծաղիկները մանր են, պսակը` թուխ: Ծաղկակիրները ձվաձև են, լայնաթաղանթ, նույն երկարությամբ, ինչ որ բաժակը: Բաժակը նույնպես ձվաձև է: Ունի 8-16 մանր, նիստավոր սերմեր:
Քիմիական բաղադրությունը: Տերևները պւսրունակում են մեծ քանակությամբ պուկուբին գլիկոզիդ, վիտամիններ, ասկորբինաթթու, դաբաղանյութեր, ալկալոիդի հետքեր, պոլիսախարիդներ և դառնահամ նյութեր: Սերմերը պարունակում են լորձ, ճարպայուղ, ածխաջրեր:
Օգտագործման եղանակները: Բժշկության մեջ օգտագործել են բույսի վերգետնյա մասը:
Բուլղարական բժշկության մեջ ջղախոտն օգտագործել են լուծի, նքոցների, դիզենտերիայի, թարախային ուռուցքների, մարսողական ուղու խանգարումների բուժման համար: Հայկական բժշկության մեջ ջղախոտն օգտագործել են թարախակալված վերքերի և թարախային ծագում ունեցող ուռուցքների բուժման համար:
1. Ջղախոտի տերևները լվանալ և դնել թարախային ուռուցքներին, թարախակալված վերքերին` դրանց բուժման համար:
2. Ջղախոտի մզվածքից օրը 3 անգամ 50-ական գ խմել` նքոցների, մարսողական ուղու խանգարումների, լուծի բուժման համար: