Բազմամյա խոտաբույս է, պատկանում է կաղամբազգիների ընտանիքին: Կծվիչն ունի երկար, բազմագլխանի, մսոտ, սպիտակ արմատ: Ցողունն ունի 1 մ բարձրություն, հարթ է, վերևի մասում` ճյուղավորված: Արմատամերձ տերևները խոշոր են, երկարակոթուն, նշտարաձև, ալիքավոր եզրերով: Ծաղկաբույլը հավաքածու ողկույզ է: Ծաղիկները մանր են, սպիտակ, պտուղը` կլորավուն: Ծաղկում է հունիս-հուլիս ամիսներին: Արմատը հանում են աշնանն ու ձմռանը և պահում ավազի մեջ:
Քիմիական բաղադրությունը: Կծվիչի արմատը պարունակում է թիոգլիկոզիդ, որի տրոհումից անջատվում է եթերային յուղ: Պարունակում է նաև շաքար, օսլա և զանազան խեժանյութեր:
Օգտագործման եղանակը: Բժշկության մեջ օգտագործել են բույսի արմատը:
Հայկական բժշկության մեջ ժախուկն օգտագործել են շնչառական ուղիների բորբոքումների, ախորժակի վատացման, միզակապության, հոդատապի և հոդացավերի բուժման համար:
10 գ կծվիչի արմատն աղալ, վրան ավելացնել 200 մլ եռացրած ջուր, թողնել 2 ժամ, ապա քամել և օրը 3 անգամ 70-ական գ խմել հոդացավերի, հոդատապի և վերը նշված հիվանդությունների բուժման համար: