Միամյա խոտաբույս է, պատկանում է նեխուրազգիների ընտանիքին: Արմատը առանցքային է, բարակ: Ցողունն ուղղաձիգ է, կլորավուն, սնամեջ, վերևի մասում` ճյուղավորված: Արմատամերձ տերևները երկարակոթուն են, ամբողջական կամ եռաթերթ, վաղ մահացող, ցողունի ներքևի տերևները երկմասնյա են, ձվաձև, կողային կտրվածքներով: Ծաղիկները հավաքված են բարդ հովանոցում, որն իր հերթին բաղկացած է 3-8 հովանոցակներից: Ամեն մի հովանոցում կա 5-15 ծաղիկ: Բաժակը կազմված է հինգ ոչ հավասար ատամիկներից: Իսկ պսակը` հինգ սրտաձև թերթիկներից: Պտուղը գնդաձև սերմնարան է: Ծաղկում է ամռան սկզբին:
Քիմիական բաղադրությունը: Պտուղները պարունակում են եթերայուղ, որի կազմում կան բորնեոլ, ցիմոլ, դիպենտեն, պինենիններ: Գինձը պարունակում է նաև ճարպայուղ, միկրոտարրեր, ածխաջրեր:
Օգտագործման եղանակները: Բժշկության մեջ օգտագործել են արմատը և վերգետնյա մասը` սերմերի հետ միասին:
Բուլղարական բժշկության մեջ գինձն օգտագործել են ախորժակի, բացակայության, աղեփքանքի, գերթթվայնության, թոքային խողովակախտի (բրոնխիտի) բուժման նպատակով: Մխիթար Հերացու, Ամիրդովլաթի կողմից գինձն օգտագործվել է թոքային խողովակախտի, աղեփքանքի, լնդախտի, նշիկների (անգինա) բորբոքումների բուժման համար: 1. 15 գ գինձի սերմն աղալ, վրան ավելացնել 200 գ եռացրած ջուր, թողնել մեկ ժամ, որից հետո քամել և օրը 3 անգամ 75-ական գ խմել` ախորժակի բացակայության, աղիքներում գազերի առկայության, գերթթվայնության բուժման համար:
2. Գինձն աղալ, քամել, 300 գ մզվածքին ավելացնել 50 գ մեղր, լավ խառնել ու օրը 3 անգամ 100-ական գ խմել` թոքային խողովակախտի, աղեփքանքի, լնդախտի և նշիկների բուժման համար:
Այս պատրաստուկը նաև խորխաբեր միջոց է: