Բազմամյա խոտաբույս է, պատկանում է տորոնազգիների ընտանիքին: Տորոնն ունի երկար, սողացող, կարմրագորշագույն արմատ, ցողունները կպչող են, քառանիստ, մոտ 0,5 սմ հաստությամբ` ծածկված ծակող մազիկներով, մինչև 2 մ երկարությամբ: Տերևները նշտարաձև են, ծածկված են մանր, փշոտ խավով և մուգ կանաչ գույնի են: Ծաղիկները դեղնականաչավուն են, առանց բաժակի: Պտուղները կարմիր են և սև: Ծաղկում է հունիս-օգոստոս ամիսներին:
Քիմիական բաղադրությունը: Արմատը պարունակում է գլիկոզիդներ, ալիզարին, գալլիոզին, քսանթոպերին և այլն:
Օգտագործման եղանակները: Բժշկության մեջ օգտագործել են տորոնի արմատները:
Բուլղարական բժշկության մեջ տորոնն օգտագործել են երիկամների և միզապարկի բորբոքումների, միզաքարային հիվանդության, ուշացած դաշտանի, ռախիտի, փայծաղի հիվանդությունների բուժման համար:
Հայկական բժշկության մեջ տորոնն օգտագործել են լեղաքարային և միզաքարային հիվանդությունների, նյութափոխանակության խանգարումների, նստանյարդի բորբոքման, ջղացավության, ջրգողության, ընդհանուր թուլության, լյարդի և փայծաղի բորբոքումների, մաշկի սպիտակ բծերի և որքինի բուժման համար:
1. 50 գ տորոնի արմատի վրա ավելացնել 1,5 լ գինու քացախ և եռացնել 20 րոպե, որից հետո քամել, ստացված հեղուկից վերցնել 100 գ, հետը խառնել 100 գ վարդաջուր կամ մեղրաջուր և օրը 3 անգամ խմել (ուտելուց 20 րոպե հետո)` ջրգողության, նստանյարդի բորբոքման, ջղացավության, ընդհանուր թուլության բուժման համար:
2. Տորոնի արմատը գինու քացախով տրորել և քսել քոսին, որքինին և մաշկի սպիտակ բծերին` դրանց անցկացման համար:
3. Տորոնի արմատները աղալ, 80 գ-ի վրա ավելացնել 1լ գինու քացախ, բերանը փակել, թողնել 8 ժամ, որից հետո քամել և ուտելուց 20 րոպե հետո 50 գ խմել` լեղաքարային և միզաքարային, ինչպես նաև վերը նշված հիվանդությունների բուժման համար:
Ըստ Ամիրդովլաթի, տորոնի փոխարինողը դարչինն է կամ սև չամիչը, իսկ հակաթույնը` անիսոնը: