Պատկանում է հավակատարազգիների (Amaranthaceae) ընտանիքին։ Հայրենիքը Արևելյան Հնդկաստանն է։ Միամյա բույս է, երեքնուկի գլխիկներ հիշեցնող գնդաձև, չոր-անթառամ, կարմիր, սպիտակ և վարդագույն ծաղիկներով։ Տարբեր տեսակները տարբեր բարձրություն ունեն։ Այսպես, օրինակ, եթե գնդաձև տեսակի (G. globosa L.) բարձրությունը հասնում է 30-40 սմ-ի, ապա կարճահասակ ձևինը (G. g. nan compacta) չի անցնում 15-20 սմ-ից։ Լույսասեր բույս է, պահանջում է տաք, արևոտ հողամասեր։ Սովորաբար տնկում են բույսը բույսից 20-25 սմ․ հեռավորության վրա։
Հողի նկատմամբ նույնպես պահանջկոտ է լավ է աճում պարարտ հողերում։ Երևանի պայմաններում խոնավության նկատմամբ պահանջկոտ է։ Ծաղկում է հունիսից մինչև ուշ աշուն։ Ցանքը կատարվում է մարտի սկզբներին, ուղղակի տաք ջերմոցների գրունտում կամ ջերմատներում՝ ցանքարկղերի մեջ։ Ավելի վաղ ցանքի դեպքում ծաղկումը շուտ է ավարտվում, ծաղկաբույլերը խունանաու են, որից խիստ ընկնում է ծաղկանոցների դեկորատիվ տեսքը։
Հնդկական անթառամը բազմանում է սերմերով, սերմը երկարավուն է, պատված բամբակի նման աղվամազով, ծլում է 7-10 օրվա ընթացքում։ Ծլունակությունը պահպանում է 2-3 տարի։ Մեկ գրամում պարունակվում է մոտավորապես 900 հատիկ։ Ցանելիս սպիտակ աղվամազով պատած սերմերը հաճախ միմյանց կպչում, գնդվում են։ Այդ գնդերը անհրաժեշտ է զգուշությամբ բանալ, ապա ցանել հնարավորին չափ բարակ շերտով։ Հաստ շերտով կատարված ցանքի մոտավորապես 80-90%-ը փտում է։
Հնդկական անթառամը սովորաբար օգտագործվում է ինչպես ծաղկանոցների դեկորատիվ ձևավորման, այնպես էլ ծաղկափնջերի համար՝ կտրած վիճակում։ Լավ չորացրած ծաղկաբույսերը ձմռանը շատ գեղեցիկ են և կարող են օգտագործվել չոր ծաղկափնջերում։