Բազմամյա խոտաբույս է, պատկանում է նեխուրազգիների ընտանիքին: Արմատային համակարգը հզոր է և խորանում է մինչև 3 մետր: Ծայրերին ունի ամորձանման գոյացություններ: Երնջնակի ցողունն ուղղաձիգ է, խիստ ճյուղավորված, ունի 30-40 սմ բարձրություն: Արմատավզիկի մոտ եղած տերևներն ամուր են, սպիտակավուն, եռաբաժան (մեջտեղի մասը երկակի կամ եռակի ճեղքված է), եզրերին կան ծակող փշեր: Երնջնակի ծաղիկները հավաքված են հոծ հովանոցում, ծաղկաթերթերը սպիտակ են: Պտուղը էլիպսաձև է երկու կեսի բաժանվող, ծածկված կարճ փշերով: Ծաղկում է ամռանը:
Քիմիական բաղադրությունը: Երնջնակը պարունակում է շատ քիչ քանակությամբ եթերային յուղ, տանին, սապոնին: Ցողունը պարունակում է միկրոտարրեր, յուղային միացություններ, վիտամիններ և քիչ քանակությամբ ածխաջրեր:
Օգտագործման եղանակները: Բժշկության մեջ օգտագործել են երնջնակի արմատն ու ցողունը:
Հայկական բժշկության մեջ երնջնակն օգտագործել են որովայնի ցավերի, լեղաքարային և միզաքարային հիվանդությունների, լուսնոտության, միզարգելության, ջրգողության, քրոնիկ ջերմերի, ուռուցքների բուժման համար:
1. Երնջնակի արմատն աղալ, քամել, մզվածքին հավասարաչափ գինի խառնել և օրը 3 անգամ 100-ական գ խմել` լեղաքարային և միզաքարային հիվանդությունների, քրոնիկ թոքային խողովակախտի, ջրգողության, միզարգելության, քրոնիկ ջերմերի, լունոտության բուժման համար:
2. Երնջնակի արմատն աղալ, մեղրով շաղախել ու քսել ուռուցքներին` դրանց բուժման համար:
3. Երնջնակի արմատն աղալ, քամել, մզվածքին հավասարաչափ մեղր խառնել և օրը 3 անգամ 100-ական գ խմել` որովայնի ցավերի, ստամոքսաղիքային ուղու բորբոքումների, վահանաձև գեղձի հիվանդությունների բուժման համար:
Ըստ Ամիրդովլաթի, երնջնակի հակաթույնը գազի խեժն է, իսկ փոխարինողը` կապառի արմատի կեղևը: