Բազմամյա խոտաբույս է, պատկանում է դաշտավելուկազգիների ընտանիքին: Արմատները հորիզոնական են, լավ զարգացած: Ցողունն ուղղաձիգ է, մինչև 2 սմ հաստությամբ: Սնամեջ է, հարթ, հանգուցավոր: Տերևները պինդ ընդգրկում են ցողունը: Բնապատյանը հարթ է, գծանշտարաձև, մինչև 7 սմ լայնությամբ, կոշտ: Լեզվակը թարթիչա- նման է: Ծաղկավելը խիտ է, ունի 20-30 սմ երկարություն, իսկ հասկերը` 9-15 սմ երկարություն, որոնք մուգ կամ վառ մանուշակագույն են: Արմատները երկար են, սողացող, հաստ հորիզոնական դիրքով ձգվող, ճյուղավորված: Ծաղկում է ամռան կեսերից մինչև ուշ աշուն: Աճում է ճահճուտներում և ջրերի եզրերին:
Քիմիական բաղադրությունը: Պարունակում է քացախաթթու: Արմատը պարունակում է օսլա, բջջանյութ, սպիտակուցներ, միկրոտարրեր:
Օգտագործման եղանակները: Բժշկության մեջ օգտագործել են եղեգի արմատը: Ամիրղովլաթի և Հերացու կողմից եղեգն օգտագործվել Է աչքերի սպիտակափառության, ջրգողության, լյարդի բորբոքումների, արյունախխման, ոսկրացավի բուժման նպատակով:
1. Օրը 1 անգամ 1 կաթիլ եղեգի հյութ կաթեցնել աչքի մեջ` սպիտա- կափառության բուժման համար:
2. Եղեգի մզվածքից օրը 3 անգամ 1-ական թեյի գդալ խմել` ջրգողության, լյարդի բորբոքումների բուժման համար:
3. Եղեգի արմատն աղալ, քամել, օրը 3 անգամ 1-ական ճաշի գդալ խմել` ոսկրացավն ու արյունախխումը բուժելու համար:
4. Եղեգի արմատն այրել, մոխիրը արջի ճարպով ու ձիթապտղի յուղով շաղախել, քսել աղվեսացավին: