Քնախոտը բազմամյա խոտաբույս է, պատկանում է գորտնուկազգիների ընտանիքին: Բույսի արմատամերձ տերևները երկակի կամ եռակի մասնատված են, իսկ գծային, երիտասարդ տերևները խավապատ են: Ցողունային տերևները հիմքի մոտ նույնպես խավապատ են և միակցված: Ծաղիկները խոշոր են, բաց մանուշակագույն, զանգակաձև, ուղիդ կանգնած կաս թեքված: Առէջները պատիճի տերևիկներից բավական կարճ են: Տերևների արանքում հասարակ ծաղկապատյանն է: Առէջների շուրջը կան նեկտարային գեղձեր: Քնախոտը ծաղկում է ապրիլ-մայիս ամիսներին: Թարմ բույսը կծու է և թունավոր:
Քիմիական բաղադրությունը: Թարմ բույսը պարունակում է ռանունկուլին, որը բույսի չորացման ժամանակ տրոհվում է պրոտոանեմոնի և գլյուկոի: Պրոտոանեմոնը տրոհվում է և առաջացնում անեմոնին, վերջինս էլ առաջացնում է անեմոնինաթթու: Բույսը պարունակում է նաև տանիններ, խեժանյութեր, սապոնիններ:
Օգտագործման եղանակները: Բժշկության մեջ օգտագործում են բույսի վերգետնյա մասը:
Բուլղարական բժշկության մեջ քնախոտն օգտագործել են կանանց սեռական օրգանների հիվանդությունների, հոդատապի, հոդացավերի բուժման համար:
Հայկական բժշկության մեջ քնախոտն օգտագործել են անքնության, նյարդախտի, ուղեղի թաղանթների բորբոքումների, թոքային խողովակախտի, կապույտ հազի, հոդատապի, հոդացավերի բուժման համար:
Քնախոտի վերգետնյա մասն աղալ, 10 գ-ի վրա ավելացնել 200 մլ ջուր և թողնել 24 ժամ, որից հետո քամել և օրվա ընթացքում կումերով խմել` կանանց սեռական օրգանների հիվանդությունների, թոքային խողովակախտի, անքնության, նյարդախտի, կապույտ հազի, ուղեղի թաղանթների բորբոքումների, հոդատապի, հոդացավերի բուժման համար:
Քանի որ քնախոտը պարունակում է պրոտոանեմոնին, իսկ վերջինս խիստ թունավոր նյութեր է, ուստի քնախոտը պետք է օգտագործել շատ զգուշությամբ և անպայման գինու քացախի և մեղրաջրի հետ միասին:
Քնախոտը հակացուցված է ստամոքսի լորձաթաղանթի բորբոքումների և երիկամների կծիկախտի առկայության դեպքում:
Ըստ Ամիրդովլաթի, քնախոտի հակաթույնը գինու քացախն է, մեղրաջուրը կամ եղսպակը: